Yıllar evvel erkek bir arkadaşım bana Jon Kabat Zinn’in ‘Wherever You Go, There You are’ adlı kitabını hediye etmişti. Üniversiteden sonra yurtdışında yaşayan biri olarak kültürel farklar ve kendi ayakları üzerinde durmakta zaman zaman zorlanmıştı. Özellikle rekabetçi ve talepkar bir Amerikan şirketinde uğradığı mobbing sonrasında tükenmişlik sendromu yaşamış, bütün bedeni çökmüş, aylarca yürüyememiş ve kendine gelememişti. İşte bu noktada, yaşadığı bu acıdan kurtulmak için çıkış yolu ararken mindfulness ile tanışmış ve yeniden kendine gelmişti.
 
Ardından çocukluğundan beri dürtüsel ve bağımlılık paterni olan başka bir kız arkadaşım da boşanma sonrası yeniden dağılmış alkol ve seks bağımlılığı paternlerine geri dönmüştü. Onun da içinde yaşadığı acı ve yalnızlığa aldığı psikoterapinin yanı sıra Oxford’da Mindfulness üzerine katıldığı sertifika programı iyi gelmiş, kendine zarar veren davranışlarına ve duygusal ihtiyaçlarına bakarak duygu regülasyonunu geliştirmişti.
 
İkisi de mindfulness Türkiye’de trend bir kavram olmadan önceydi. Kendi yolculuğumda ise tüm eğitim hayatım boyunca başarı ve daha iyi yapma odaklı bir sistemde büyümüş biri olarak, kendimi yeterince başarılı hissetmeyen kaygılı yanımı şifalandırmak için bedenin, nefesin ve meditasyonun bütünleştiği yoga ile tanışmış, bu sayede daha şefkatli, hoşgörülü yanımla tanışmış ve yumuşamıştım.
 
Ne mutlu ki şu anda şirketler satış ve yetkinlik eğitimlerine mindfulness, öz şefkat, psikolojik sağlık gibi eğitimleri de eklediler çünkü artık hepimiz şunun farkındayız tüm dünyada artan bir ‘hasta olma’ hali var ve sadece başarı ve yapma odaklı yaklaşım ile iyileşemiyor.
 
‘Şimdiki anda olma, yargısız, şefkatli, açık ve nazikçe beklentisiz bakmak’ anlamına gelen mindfulness öğretisi aslında zihnimizin işleyişini yeniden tasarlıyor. Geçmiş ve geleceğe odaklanan zihni şuana çekerek var olan duygularımıza, duyumlarımıza ve düşüncelerimize bakarak şuanda olma becerimizi geliştiriyor. Sürekli uçuşan bir zihnin kendi başına bunu yapması o kadar kolay değil. Önce oturma meditasyonu, beden taraması, nefes egzersizi gibi yönlendirici mindfulness uygulamalarını rehber eşliğinde düzenli olarak yapmamız gerekiyor.
 
Bu sayede odaklanma, düşünme ve karar verme merciimiz olan frontal korteks düzenli aktive olduğundan zamanla güçleniyor ve daha sağlıklı düşünen ve kararlar veren, duygularını daha rahat kontrol altına alarak akılcı davranan biri haline gelebiliyoruz.
 
Hepimizin istediği bu değil mi? Ama bunun için niyetlenmek ve emek harcamak gerekiyor. Başkalarını suçlamayı bırakıp kendi iyiliğimiz için yola koyulmak gerekiyor. Problemlerimizden ve duygularımızdan kaçmayı seçmek yerine o bedensel ya da duygusal acıya bakmayı ve tam merkezinde durabilmeyi gerektiriyor. Kendimize ‘evet’ demeyi gerektiriyor… Kolay mı değil… Ama bedelini ödemeye değer…
 
Uzm. Psk. Manolya Özek Tatış