Neden İntegratif Psikoterapi? Farkı ve Üstünlüğü Ne?
İntegratif (Bütünleştirici) psikoterapide, en güçlü yöntem danışan ve terapist arasındaki ilişkidir, terapinin yöntemi ilişki üzerine odaklanmaktadır. Psikolojik olarak sağlıklı olmak ise, diğerleri ile ilişki içinde tam bir insan olmaktır. Biz ilişkiye ihtiyaç duyarız: İnsanlarla zaman geçirmeye, onların bize saygı duymasına, değer vermesine, bizim eşsiz bir birey olduğumuzu gösteren çabalarımızı desteklemelerine ihtiyaç duyarız. Psikolojik sağlık ve büyüme, bizim bu tür bir ilişkinin ihtiyaçlarını kabul eden insanlarla temas ihtiyacımız ve bu insanların bizim ilişki ihtiyacımızı uygun bir şekilde karşılamaları sonucunda olur. Psikolojik hastalık ise, bunun tam tersine karşılanmayan ilişki ihtiyaçlarının birikimden doğar.
Sağlığı arttırıcı ilişkiler, birinin kendisi ve diğerleriyle teması sürdürmesi ile mümkün olur. Temas, ilişkinin en önemli noktasıdır. Temas, ilişkiyi olanaklı hale getirir. Bir psikoterapistin ilk ve temel işi, danışanının temas kurma ve sürdürme yetisini yeniden inşa etmesine yardım etmektir. Danışan ile terapist arasındaki temas dolu ilişkide, yeni keşfedilen her parça benlikle bütünleşebilir, kopan parçalar düzeltilebilir ve bu parçalara yeniden sahip olunabilir, bu ilişkide eski savunmalara ihtiyaç yoktur.
Temas, içsel temas ve dışsal temas olmak üzere ikiye ayrılır. İçsel temas, kişinin kendi içsel deneyimlerini, düşüncelerini, duygularını, arzularını, tutumlarını, fantazilerini ve duyumlarını tam olarak farkında olmasıdır. Dışsal temas ise, dış dünyada neler olup bittiğini, özellikle diğer insanların oluşturduğu çevreyi farkında olmaktır. Sağlıklı bir bireyde, iç ve dış temas karşılıklı etkileşim halindedir ve her biri diğerine bağlıdır ve kesinti yoktur.
İnsanlar yaşamlarındaki büyük ya da küçük travmalardan kaçınamazlar ve kendilerini acıdan korumak için yöntemler geliştirirler. Bu yöntemler başlangıçta yardımcı olan örüntülerdir, hatta gereklidirler ancak yaşam değişir ve farklı bir evreye girer, yeni evrede artık bu yönteme gerek yoktur. Ne yazık ki belli travmatik duruma gösterilen tepkileri genelleme eğilimi, kişinin yaşamında alışkanlıklar oluşturur ve aynı davranışının tekrar edilmesi, yaşamda yıkıcı bir etki yaratabilir. Bu otomatik tepkiler, içinde bulunulan ana ve koşullara uyumsuzdur, kişinin sanki zaman ve mekan ile ilişkisi kesilmişçesine gösterdiği bu tepkiler ile hem içsel hem de dışsal temasının kesilmesine yol açar. Yönetilemeyen bu otomatik tepkiler, tam temas kurma yetisinin bozulması ile kişinin yaşamı tekrar edip duran olaylar zincirine dönüşebilir. Kendiliğinden tekrar edip duran bu otomatik yaşam planı/örüntüsü/scripti kişinin anda varolma, kendisi ve diğerleri ile temas kurma yetisinin yerini alır. İntegratif Psikoterapide hedef, danışanların yaşam örüntüsünün kalıplarını farketmelerine ve kırmalarına, ve onların temas kurma yeteneklerini yeniden keşfederek kaybettikleri farkındalık parçaları ile yeniden bütünleşmelerine ve “tam ve bütün” bir insan olarak dünya ile yeniden bağlantı kurmalarına yardımcı olmaktır.
İntegratif Psikoterapide dün, bugün ve yarın birlikte ele alınır. Bugün yaşananların, geçmişteki kaynakları ile çalışılır ve geleceğe yansıması üzerinde durulur.
Danışan zihni, bedeni ve ruhuyla bir bütün olarak görülür. Geçmiş yaşantıların bedende hala varlığını sürdürdüğü bilinciyle, beden üzerinde de çalışılır. Bu modelde danışan zihni ve duygusuyla aktiftir. Hem bedenini, hem aklını, hem de duygusunu dinlemeyi, kendisiyle tam teması öğrenir ve deneyimler. Terapist ise dış temas deneyimi için her zaman içtenlikle orda bulunan güvenilir bir kaynaktır. Terapi sürecinde danışan ile terapist arasında başlayan temas ve güven dolu ilişki, kişinin dışardaki diğer insanlarla deneyimleyebileceği iyi bir örnek oluşturur ve yavaş yavaş danışanın dünyasına aktarılarak, dışardaki ilişkilerini benzer şekillendirmesine yardım eder.
İntegratif Psikoterapi ile derinlemesine çalışılır ve kalıcı değişimler yaratmak hedeftir. Bu yöntemde, kişinin rahatsızlık duyduğu meselelerini olumlu ve kalıcı olarak çözmeyi öğrenmesi, engelleyici ve kısıtlayıcı kararlarını farketmesi ve olumlularıyla değiştirmesi, kendi bilinçdışı parçalarıyla bütünleşmesi amaçlanır. Çok yönlü, olumlu ve kalıcı bir değişim süreci olarak düşünülebilir.